نگاهی به فیلم «آبادان یازده 60» | وقتی میکروفون قوی تر از تفنگ است

سخن گفتن از مقاومت کار سختی نیست، اما همین یک کلمه سهل ممتنع «مقاومت»، برای نشستن در جانِ مردم، نیاز به چیزی بیش از سخن گفتن و حرف زدن دارد.

- خبرگزاری فارس ـ گروه هنر: سخن گفتن از مقاومت کار سختی نیست.

گفتن از ایستادگی و نترسیدن و حفظ سنگر در برابر دشمن، هنر زیادی نمی خواهد.

اما همین یک کلمه سهلِ ممتنع مقاومت که انگار چکیده نهضت ماست، برای نشستن در جانِ مردم، نیاز به چیزی بیش از سخن گفتن و حرف زدن دارد.

فقط وقتی مقاومت را در قاب دوربین سینما نشان دهیم و تصویری بدون ویرایش از آن به نمایش بگذاریم، می توانیم به جاری شدنش در متن زندگی مردم امیدوار باشیم.

آبادان یازده60 تلاشی در همین مسیر است.

یک کوششِ شریف برای نمایش دراماتیزه مفهوم مقاومت .

مفهومی که از پلان به پلانِ فیلم بیرون می زند.

از همان سکانس اول و ماجرای تخلیه ی ساختمان رادیو نفت آبادان، تا نمای آخر و پخش مکرر یک اطلاعیه از رادیو.

آبادان یازده 60 ، تصویرِ باکیفیتی از ایستادگی است.

قابِ مردمی که با دست خالی در برابر دشمن مقاومت کردند و البته نه یک قابِ کلیشه ایِ ساده سازی شده.

* این مقاومت، ملی است مختصاتِ مقاومتی که آبادان یازده 60 به تصویر می کشد، با روایت های یک‎خطیِ همیشگیِ ما از حال وهوای آبادان و خرمشهر در سال 59، متفاوت است.